قرائی

قرائی . [ ق َرْ را ] (حامص ) قرآن خوانی . قرائت قرآن . قرآن به قرائت خواندن :
فتادم در میان دردنوشان
نهادم زهد و قرائی ز سر باز.

عطار.

نمی ترسم که همچون خودنمایان
اسیر بند قرائی بباشم
اگر در جمع قرایان نشینم
ز سر تا پای رعنائی بباشم .

عطار.