قبادی
لغت‌نامه دهخدا
قبادی . [ ق ُ ] (اِخ ) اسم طایفه ای از ایلات کردایران است که در ییلاق نواحی کزبازان اطراف جوانرود،قشلاق پشت کوه شیخانی و زهاب مسکن دارند. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 58 و 59). نام یکی از طوائف ثلاث است .
طایفه ٔ قبادی که در حدود یکهزار خانوار (ده نشین گرمسیر، سردسیر و چادرنشین )بوده از تیره های زیر تشکیل شده است : میرکی ، بازانی علی آقائی ، تنگ اژدهائی ، قلانی ، کوره ای ، بابائی ، احمدخزان ، زلانی ، پشت ماله ، داودی ، ملاسهرابی ، زبان مادری این طایفه کردی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
طایفه ٔ قبادی که در حدود یکهزار خانوار (ده نشین گرمسیر، سردسیر و چادرنشین )بوده از تیره های زیر تشکیل شده است : میرکی ، بازانی علی آقائی ، تنگ اژدهائی ، قلانی ، کوره ای ، بابائی ، احمدخزان ، زلانی ، پشت ماله ، داودی ، ملاسهرابی ، زبان مادری این طایفه کردی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
