قاضی صدرالدین

قاضی صدرالدین . [ ص َ رُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن قاضی قطب الدین عبداﷲ امامی از قضات و دانشمندان عهد شاهرخ است . وی پس از وفات پدر مدتی در هرات و توابع و مضافات به منصب قضاء اشتغال داشت و به امانت و دیانت در میان مردم حکم کرد. وی دارای جودت ذهن و حدت طبع بود و گاهی شعر میگفت . او در ششم شوال سال 838 هَ . ق . به مرض طاعون وفات یافت . (حبیب السیر چ قدیم جزء سوم از ج 3 ص 211).