فکنده کفن
لغتنامه دهخدا
فکنده کفن . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ک َ ف َ ] (ص مرکب ) آنکه بر خود کفن افکنده است . کفن پوش . || آنکه کفن از خود افکنده باشد. بی کفن :
از هول صور فکر من اندر قیامت اند
گرچه چو اهل صور فکنده کفن نیند.
از هول صور فکر من اندر قیامت اند
گرچه چو اهل صور فکنده کفن نیند.
خاقانی .