فژ

فژ. [ ف َ ] (اِ) چرک وریم و سخ . (از برهان ). پژ. فژه . رجوع به فژاک ، فژاکن و فژاگین شود. || غم و رنج :
بدانست کآن گفتن اوست کژ
دلش ز آتش غم برآورد فژ.

فردوسی .

|| یال . بش . (یادداشت بخط مؤلف ) :
ستیزه ای بدل عاشقان به ساق و میان
بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به فژ.

عسجدی .