فویتلغتنامه دهخدافویت . [ ف ُ وَ ] (ع ص ) یگانه در رای و دانش خود. (منتهی الارب ). منفرد به رای خود که مشاورت نکند. برای مذکر و مؤنث به همین صیغه استعمال شود. (از اقرب الموارد).