فنخلغتنامه دهخدافنخ . [ ف َ ] (ع اِمص ) چیرگی . (منتهی الارب ). || (مص ) چیره شدن . || خوار کردن . || کوفتن و شکستن استخوان بی جدایی و بی خون آلودگی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
