فلک خرام
لغتنامه دهخدا
فلک خرام . [ ف َ ل َ خ ِ / خ َ / خ ُ ] (نف مرکب ) آنچه مانند فلک حرکت کند. به کنایت ، هرچه در مراتب بالا سیر کند. بلندمرتبه . فلک پیما :
گردد فلک ز حیرت حالش زمین نشین
گردد زمین ز سرعت رقصش فلک خرام .
رجوع به فلک سیر شود.
گردد فلک ز حیرت حالش زمین نشین
گردد زمین ز سرعت رقصش فلک خرام .
خاقانی .
رجوع به فلک سیر شود.