فریشته فر
لغتنامه دهخدا
فریشته فر. [ ف ِ ت َ / ت ِ ف َ ] (ص مرکب ) کسی که دارای فر فرشتگان است . (فرهنگ فارسی معین ) :
نهفتگان را ناخسته زآن قبل بگذاشت
که شغل داشت جز آن آن شه فریشته فر.
رجوع به فرشته فر شود.
نهفتگان را ناخسته زآن قبل بگذاشت
که شغل داشت جز آن آن شه فریشته فر.
فرخی .
رجوع به فرشته فر شود.