فرع داران خاک
لغتنامه دهخدا
فرع داران خاک . [ ف َ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) فرع خواران خاک . آنها که از خاک بهره مند گردند. کنایت از آدمیان :
زیارتگه اصل داران پاک
ولی نعمت فرع داران خاک .
زیارتگه اصل داران پاک
ولی نعمت فرع داران خاک .
نظامی .