فردی
لغتنامه دهخدا
فردی . [ ف َ ] (حامص )انفراد. تنهایی . بی انبازی . یگانه بودن :
اگر با بخت نرماده قرینند این خدادوران
تو چون دوران به فردی ساز کآخر فرد دورانی .
|| (ص نسبی ) منسوب به فرد. انفرادی . رجوع به فرد شود.
اگر با بخت نرماده قرینند این خدادوران
تو چون دوران به فردی ساز کآخر فرد دورانی .
خاقانی .
|| (ص نسبی ) منسوب به فرد. انفرادی . رجوع به فرد شود.