فردة
لغتنامه دهخدا
فردة. [ ف َ دَ ] (ع ص ) مؤنث فرد. ج ، فَردات . (از اقرب الموارد).
- صاحب العمامة الفردة ؛ ابوبکر است ، چه گاهی که سوار میشد هیچکس به احترام او عمامه نمیپوشید و تنها وی عمامه داشت . (از اقرب الموارد).
- صاحب العمامة الفردة ؛ ابوبکر است ، چه گاهی که سوار میشد هیچکس به احترام او عمامه نمیپوشید و تنها وی عمامه داشت . (از اقرب الموارد).
