فخیراء

فخیراء. [ ف ِخ ْ خی ] (ع مص ) نازیدن . || نازیدن به خوی نیکو. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || افزون داشتن کسی را بر کسی در فخر. (منتهی الارب ). || مباهات به نیکی ها و بزرگواری ها و حسب و نسب و جز آن ، چه در خود و چه در پدران خود. (اقرب الموارد).