فتنه زای
لغتنامه دهخدا
فتنه زای . [ ف ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) فتنه خیز. آنچه از آن فتنه پدید آید :
قند ز شب پوش او، هست شب فتنه زای
صبح قیامت شده ست از شب او آشکار.
رجوع به فتنه و فتنه خیز شود.
قند ز شب پوش او، هست شب فتنه زای
صبح قیامت شده ست از شب او آشکار.
خاقانی .
رجوع به فتنه و فتنه خیز شود.