فتنه انگیختن
لغتنامه دهخدا
فتنه انگیختن . [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) فتنه انداختن . فتنه افکندن :
مینگیز فتنه ، میفروز کین
خرابی میاور به ایران زمین .
رجوع به فتنه و فتنه افکندن و فتنه انداختن شود.
مینگیز فتنه ، میفروز کین
خرابی میاور به ایران زمین .
نظامی .
رجوع به فتنه و فتنه افکندن و فتنه انداختن شود.