غوبدینی

غوبدینی . (اِخ ) (341 -427 هَ . ق .). حسین بن محمدبن نعیم بن اسحاق بن عبیداﷲغوبدینی حافظ، مکنی به ابونعیم . وی به خراسان و عراق و حجاز رفت و بخدمت شیوخ رسید. در بخارا از ابوصالح خیام و دیگران و در عراق از ابوطاهر مخلص و ابوحفص کتانی و دیگران حدیث شنید. ابوالعباس مستغفری نسفی و ابوعلی حسن بن عبدالملک قاضی نسفی و دیگران از او روایت کردند. (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 181).