غم الفنج
لغتنامه دهخدا
غم الفنج .[ غ َ اَ ف َ ] (نف مرکب ) غم آور. کسب کننده و اندوزنده ٔ غم . (از: غم + الفنج ، مرخم الفنجنده بمعنی جمعکننده و اندوزنده ). رجوع به غم و الفنج شود :
بفرزند شادم ، ز پیری پرانده
توام هم غم الفنج و هم غمگساری .
بفرزند شادم ، ز پیری پرانده
توام هم غم الفنج و هم غمگساری .
ناصرخسرو.