غلغچلغتنامه دهخداغلغچ . [ غ ِ غ ِ ] (اِ) جنبانیدن انگشتان در زیر بغل و پهلوی آدمی تا به خنده درآید. (از برهان قاطع). غلغلیچ . غلغلیچه . (برهان قاطع). غلغلک . (حواشی برهان قاطع چ معین ). رجوع به غلغلک شود.
