غلغلیچه

غلغلیچه . [ غ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) جنبانیدن انگشتان در زیر بغل و خاریدن پهلو و کف پای مردم . (برهان قاطع). غلغلیچ . غلغلیج . غلغچ . غلغلک . رجوع به غلغلیج و غلغلیچ شود :
چنان بمالم من جای غلغلیچ گهش
که او به مالش اول شود ز خود بیخویش
چو غلغلیچه بود مر ورا ملامت نیست
که برسکیزد چون من در او سپوزم نیش .

لبیبی (از آنندراج ) (رشیدی ).