غلت

غلت . [ غ َ ] (اِمص ) اسم مصدر از غلتیدن . به معنی غَلط است که از غلطیدن باشد، و غلط معرب آن است . (از برهان قاطع) (آنندراج ). غلتیدن بود و به پهنا گردیدن . (فرهنگ اسدی نخجوانی ). چرخیدگی به روی خود (ناظم الاطباء).
ترکیب ها:
- غلت خوردن . غلت دادن . غلت زدن . رجوع به همین مدخل ها شود.
|| تحریر (در آواز). رجوع به آهنگ شود.