غدوة

غدوة. [ غ ُدْ وَ ] (ع اِ) پگاه . میان طلوع فجر و طلوع شمس . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یقال : اتیته غُدْوَةَ بلاتنوین لانها معرفة مثل سحر الاّ انّها من الظروف المتمکنة، تقول سر علی فرسک غُدْوَةَ و غُدْوَةً و غُدْوَةٌ و غدوةُ، فمانُوِّن َ فهو نکرة و ما لم یُنَوَّن فهو معرفة. (منتهی الارب ). بامداد. (دهار) (نصاب الصبیان ). غداة. بکرة. غدیة. (اقرب الموارد). میان نماز صبح و طلوع آفتاب . ج ، غُدی ، غُدُوّ. (اقرب الموارد). || (مص ) آمدن کسی را بامداد. (منتهی الارب ): غدا علیه غدواً ایضاً و غدوة؛ بکر. (اقرب الموارد).