عیشگاه
لغتنامه دهخدا
عیشگاه . [ ع َ / ع ِ ] (اِ مرکب ) تفرج گاه و محل عیش و عشرت و تفرج وگشت . (ناظم الاطباء). عیشستان . عشرت کده :
درون تیره دلان عیشگاه سلطانست
چرا که دزد شب تار میشود محظوظ.
درون تیره دلان عیشگاه سلطانست
چرا که دزد شب تار میشود محظوظ.
نعمت اﷲخان عالی (ازآنندراج ).