ترجمه مقاله

عیافة

لغت‌نامه دهخدا

عیافة. [ ف َ ] (ع مص ) فال گرفتن از طیر. (منتهی الارب ). زجر به پرندگان ، و آن این است که به اعتبار نام و مسقط و صوت آنها بفال نیک یا بفال بد گرفته شود. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). از مرغ فال گرفتن ، یعنی بنام آن یا به آواز آن و یا بخاصیت آن . و این حرام است و اگر اعتقاد کند، کافر گردد. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). || بمعانی مصدر عَیف است . (از منتهی الارب ). رجوع به عیف شود.
ترجمه مقاله