عمرو

عمرو. [ ع َم ْرْ ] (اِخ ) ابن کلثوم بن عمروبن مالک بن عتاب ، از بنی تغلب ، مکنی به ابوعباد. شاعری جاهلی و خوش طینت و شجاع بود. مدتهای طولانی ریاست قوم خود تغلب را به عهده داشت . و او همان کسی است که عمروبن هند پادشاه حیره را به قتل رساند. مشهورترین اشعار او معلقه ای است به مطلع: «الا هبی بصحنک فاصبحینا» که آن را هزار بیت دانسته اند، ولی جز اندکی از آن چیزی در دست نیست . وی در حدود سال 40 قبل از هجرت در الجزیره درگذشت . (از اعلام زرکلی ).