عطیت

عطیت . [ ع َ طی ی َ ] (ع اِ) عطیة. چیزی که به کسی عطا کنند. بخشش . (فرهنگ فارسی معین ). دهش :
نیل دهنده توئی به گاه عطیت
پیل دمنده تو به گاه کینه گزاری .

رودکی .

ای طالبان نعمت و سائلان عطیت چگونه رود حال شما. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 253). رجوع به عطیة و عطیه شود.
- عطیت الهی ؛ بخشش خداوندی . فیض الهی . (فرهنگ فارسی معین ).