عطبل
لغتنامه دهخدا
عطبل . [ ع ُ ب ُ ] (ع ص ) زن جوان خوب صورت تمام خلقت نیکواندام پرگوشت درازگردن . (منتهی الارب ). زن جوان زیبای پرگوشت گردن دراز. (از اقرب الموارد). ج ، عَطابل ، عَطابیل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). عُطبول . عُطبولة.عَیطَبول . رجوع به عطبول و عطبولة و عیطِبول شود.
