عروبة
لغتنامه دهخدا
عروبة. [ ع ُ ب َ ] (ع مص ) عرب زبان شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). عرب خالص شدن و دچار لحن نشدن ، و فعل آن از باب ششم است ، و گویند عروبة و عروبیة از مصادر بدون فعل می باشند. (از اقرب الموارد). عُروبیّة. رجوع به عروبیة شود.