عرطزةلغتنامه دهخداعرطزة. [ ع َ طَ زَ ] (ع مص ) یک سو گردیدن و کناره گزیدن از قوم . و آن لغتی است در «عرطس ». (از منتهی الارب ). دور شدن از قوم . (از اقرب الموارد). رجوع به عرطسة شود.
