ظریفی
لغت‌نامه دهخدا
ظریفی . [ ظَ ] (اِخ ) (محمدبیگ ) از مردم ساوه و مرید حریفی است به زمان شاه طهماسب صفوی . وی به هندوستان رفت و بدانجا حرمت بسیار دید. این بیت از اوست :
دوش غوغای سگان تو به گوشم آمد
مُردم از رشک که آیا که گذشت از کویت .
دوش غوغای سگان تو به گوشم آمد
مُردم از رشک که آیا که گذشت از کویت .
