طروحلغتنامه دهخداطروح . [ طَ ] (ع ص ) جای دور. || قوس ٌ طروح ٌ؛ کمان تیردورانداز. || خُرمابن درازشاخ . || مرد که در هر آرامش با زن وی را باردار سازد. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
