طاس گدائی
لغتنامه دهخدا
طاس گدائی . [ س ِ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کاسه ٔ گدائی که در عرف کشکول گویند. (آنندراج ) :
صحن فلک پر نجوم نیست که بر درگهت
طاس گدائی سپهر درگه دوران شکست .
صحن فلک پر نجوم نیست که بر درگهت
طاس گدائی سپهر درگه دوران شکست .
حسین ثنائی .