طائع

طائع.[ ءِ ] (ع ص ) طیِّع. فرمانبردار. (منتهی الارب ). خواهان ، و منه جاءَ فلان طائعاً غیرُ مکره . ج ، ُطوَّع . (منتهی الارب ). گردن نهاده . فرمانبرنده : قالتاأتینا طائعین . (قرآن 11/41). آمدیم طائع و راغب . (ابوالفتوح رازی سوره ٔ فصلت ). ج ، طائعین :
که ز یزدان آگهیم و طائعیم
ما همه بی اتفاقی ضائعیم .

مولوی .

|| خوش منش . (مهذب الاسماء).