ضیاءالدین
لغتنامه دهخدا
ضیاءالدین . [ ئُدْدی ] (اِخ ) ابن امام فخرالدین رازی . مردی صاحب نظر ومشتغل بعلم و دانش بود. پس از وفات پدر در هرات اقامت گزید لیکن او در علم و هنر و ذوق و فطنت بپایه ٔ برادر کهتر خویش شمس الدین که پس از پدر لقب فخرالدین گرفت نرسیده است . رجوع به عیون الانباء ج 2 ص 76 شود.