ضبة

ضبة. [ ض َب ْ ب َ ] (اِخ ) ابن ادّبن طابخةبن الیاس بن مضر. جدی جاهلی ، سعد و سعید از پسران ویند. مسکن ایشان در شمال نجد بود و در دوران اسلامی بعراق منتقل شدند و در جزیره (جزیره ٔ فراتی ) سکونت گزیدند. گویند ضبة نخستین کسی است که گفت : «الحدیث ذوشجون » و «سبق السیف العذل »،و درباره ٔ مثل نخستین وی را حکایتی است . رجوع بمجمع الامثال میدانی والسبائک ص 23 شود.