ضائنلغتنامه دهخداضائن . [ ءِ ] (ع ص ، اِ) ستور پشم دار. || میش نر. (منتهی الارب ) (دهار). خلاف ماعز. || سست فروهشته شکم . || مرد نیکوتن کمخوار. || پشته ٔ سپید پهنا از ریگ . (منتهی الارب ). ج ، ضَأن ، ضَاءَن ، ضئین .
