صیدگیر
لغتنامه دهخدا
صیدگیر. [ ص َ/ ص ِ ] (نف مرکب ) شکارگیر. آنچه صید بچنگ آرد. صیدشکر :
کجا گشت شاهین او صیدگیر
ز شاهی گردون برآرد نفیر.
روز صیادم بد و شب پاسبان
تیزچشم و صیدگیر و دزدران .
کجا گشت شاهین او صیدگیر
ز شاهی گردون برآرد نفیر.
نظامی .
روز صیادم بد و شب پاسبان
تیزچشم و صیدگیر و دزدران .
مولوی .