صف نشینلغتنامه دهخداصف نشین . [ ص َ ن ِ ] (نف مرکب ) مهمان . محفلی : صف نشینان نیکخواه و پیشکاران باادب دوستداران صاحب اسرار و حریفان دوستکام .حافظ.