صفنة

صفنة. [ ص َ ن َ ] (ع اِ) سفره . (منتهی الارب ). || ریه ٔ شتر که از دهان بیرون آرد. (منتهی الارب ). || رجوع به صفن شود. || توبره ٔ شبان و شتربان که زاد و ادوات خود در آن نهند. (منتهی الارب ). آوند که شبان طعام خود در آن نهد. (مهذب الاسماء). رجوع به صَفْن ، صَفَن و صُفْن شود.