صدف وش
لغتنامه دهخدا
صدف وش . [ ص َ دَ وَ ] (ص مرکب ) بمانند صدف . بکردار صدف . صدفگون :
معطی آن چو دریا دارنده ٔ غریبان
رادان آن صدف وش از دل یتیم پرور.
رجوع به صدف سان و صدف گون و صدف وار شود.
معطی آن چو دریا دارنده ٔ غریبان
رادان آن صدف وش از دل یتیم پرور.
شرف الدین شفروه .
رجوع به صدف سان و صدف گون و صدف وار شود.