شکوه بردن
لغتنامه دهخدا
شکوه بردن . [ ش َ / ش ِ وَ / وِ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) شکایت بردن . شکایت کردن :
نتوان به فلک شکوه ز بیدادقضا برد
از شیشه ٔ ما دهشت این سنگ صدا برد.
نتوان به فلک شکوه ز بیدادقضا برد
از شیشه ٔ ما دهشت این سنگ صدا برد.
صائب تبریزی (از آنندراج ).