شکر افشاندن
لغتنامه دهخدا
شکر افشاندن . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ اَ دَ ] (مص مرکب ) شکر فشاندن . شکر پاشیدن . شکر ریختن . (یادداشت مؤلف ). || سرود خوش خواندن . خنیاگری کردن بنکوئی . نوای جانبخش ساز سر کردن . || نواهای دل انگیز و نغمه های شیرین نواختن :
سمعها پر سماع داودیست
کز سر زخمه شکّر افشانده ست .
|| شیرین سخنی کردن . و رجوع به شکرافشانی شود.
سمعها پر سماع داودیست
کز سر زخمه شکّر افشانده ست .
خاقانی .
|| شیرین سخنی کردن . و رجوع به شکرافشانی شود.