شوریده رای
لغت‌نامه دهخدا
شوریده رای . [ دَ / دِ ] (ص مرکب ) دیوانه . مجنون . (از ناظم الاطباء). گم کرده خرد :
کشنده دو سرهنگ شوریده رای
بنزد سکندر گرفتند جای .
|| با رأی ناصواب :
چه جای است این که بس دلگیر جای است
که زد رایت که بس شوریده رای است .
پریشان خاطر و شوریده رایم
همی با فکرت خود برنیایم .
کشنده دو سرهنگ شوریده رای
بنزد سکندر گرفتند جای .
نظامی .
|| با رأی ناصواب :
چه جای است این که بس دلگیر جای است
که زد رایت که بس شوریده رای است .
نظامی .
پریشان خاطر و شوریده رایم
همی با فکرت خود برنیایم .
نظامی .
