شوره ناک
لغتنامه دهخدا
شوره ناک . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره . (ناظم الاطباء): سبخة؛ زمین شوره ناک . (منتهی الارب ) :
تن ما یکی خانه دان شوره ناک
که ریزد همی اندک اندکش خاک .
تن ما یکی خانه دان شوره ناک
که ریزد همی اندک اندکش خاک .
اسدی .