شه پیل
لغتنامه دهخدا
شه پیل . [ ش َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف شاه پیل . شاه فیلان . فیل بزرگ . (فرهنگ فارسی معین ) :
پیل در گل مانده را شه پیل باید تا کشد.
|| به اصطلاح شطرنج ، رخی که در قلعه باشد. (ناظم الاطباء).
پیل در گل مانده را شه پیل باید تا کشد.
؟ (از مجموعه ٔ مختصر امثال ).
|| به اصطلاح شطرنج ، رخی که در قلعه باشد. (ناظم الاطباء).