شهریک
لغتنامه دهخدا
شهریک . [ ش َ ] (اِ) شهریگ . به عربی رئیس الکوره ، کسی بوده است که شهری در زیر فرماندهی او بوده و او را از میان طبقه ٔ دهقانان اختیار مینمودند. حاکم شهر. یکی از اصناف حکام ایالات در دوره ٔ ساسانی . رجوع به ترجمه ٔ فارسی ایران در زمان ساسانیان ص 161، 183، 86، 87 و تاریخ حقوق علی آبادی و شهربان و شهرگ شود.