شهریر
لغتنامه دهخدا
شهریر. [ ش َ ] (اِ) مخفف شهریور. بمعنی شهریور است که ماه ششم شمسی باشد. (از برهان چ معین ) :
ز شهریر بادی تو پیروزگر
بنام بزرگی و فر و هنر.
|| روز چهارم است ازهر ماه شمسی . (برهان ). و شهریور نیز گویند. (ناظم الاطباء). روز شهریور. (یادداشت مؤلف ) :
چو درروز شهریر آمد بشهر
ز شادی همه شهر را داد بهر.
رجوع به شهریور شود.
ز شهریر بادی تو پیروزگر
بنام بزرگی و فر و هنر.
فردوسی .
|| روز چهارم است ازهر ماه شمسی . (برهان ). و شهریور نیز گویند. (ناظم الاطباء). روز شهریور. (یادداشت مؤلف ) :
چو درروز شهریر آمد بشهر
ز شادی همه شهر را داد بهر.
لبیبی .
رجوع به شهریور شود.