شنعوفلغتنامه دهخداشنعوف . [ ش ُ ] (ع اِ) سر کوهها یاکوههای بلند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بمعنی شنعاف است . (از اقرب الموارد). و رجوع به شنعاف شود.