شناظیلغتنامه دهخداشناظی . [ ش َ ] (ع اِ) ج ِ شنظوة یا شناظ. سر کوه و کرانه ٔ آن . (از منتهی الارب ). بالای کوه . (از اقرب الموارد). || ج ِ شنظاة. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شنظوة و شناظ و شنظاة شود.
