شفوقلغتنامه دهخداشفوق . [ ش َ ] (ع ص ) شفیق و مهربان و رحیم . (ناظم الاطباء). شفیق . که بر اصلاح حال کسی آزمند باشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به شفیق شود.