شفاعتگری

شفاعتگری . [ ش َ ع َ گ َ ] (حامص مرکب ) درخواستگری .میانجی گری . خواهشگری . (یادداشت مؤلف ) :
گردن و گوشی ز خصومت بری
چشم وسرینی به شفاعت گری .

نظامی .

قدرتی هجر تو در کشتن من برد بکار
که شفاعتگری اندازه ٔ تقدیر نبود.

نورالدین ظهوری (از آنندراج ).